Yeni Bir Yıla Girerken, Çok Acıklı Bir Yılı da Geride Bıraktık.
Kıymetli Okuyucularım, toplum bir kararsızlık deryasına gömüldüğünü yeni yeni fark etmeye başladı gibime geliyor, umut bağladığı vaatlerin toz duman olduğunu ve kendilerinin hiçbir şekilde muvaffak olduklarına dair bir varlığın gerçekleşmediği bakımından hayalkırıklığna mağlup olduklarını gizlemeye yer bulamadıkları aşikâr hale gelmiştir.
Tuzu kuru olanlar ise hiç kimsenin aşına işine dönüp bakmazlar.
Son on beş yıldan bu yana işsizlik ve ekonomik istikrarsızlığa karşı dile getirilen şikayetler ise Suriye’li göçmenler vs. şimdi ise Suriyelilerin kısmen ülkelerine dönüşünü bir sevinç nidasıyla hevesleniyorlar ve yılardan beri onlara yapılan harcamaların bizim kesemize yansıyacağının hayalini kurmakta ve bir yandan da onların terk ettiği işyerlerine çalışma imkânı doğacak diye, hayalleri bizim toplumumuza miras bırakanlar ise sanki bir hazine bağ şetmiş bir türden cirit atıyorlar ve kendi hanelerine gurur verici bir kazanç olarak sayıyorlar, çünkü eziklik kervanı hala uyanmadan ayaklarının altında dolaşıyorlar.
Toplum Bilimciliği ve Gözlemci Temsili noktasındaki sözde yazar, aydın, Niviskar’ın aralarında mesleki tecrübeli gibilerin dışında sonradan eline bir resim çekme makinesi veya kameralıların yeni türden kendilerini gazeteci gibi topluma aşılamaya çalışanların içinden mesleğin onur ve bilincinden yoksun hemen işin çıkar ve tetikçiliğine eğik kalemleriyle ortalığa saçıldığına tanık oluyoruz, Kaygan zeminde yarışanlar daha düne kadar nerelerde gazete ve TV. Ekranlarında Şow yapanları nasıl değerlendirip anacağız, vay falanca şu Tv’ye transfer olmuş, filanca şu gazeteye transfer olmuş, yani karga derenin diğer tarafına geçince yumurtasının rengi değişecek mi? Geride bırakılan ayak izlerini nasıl silecekler. Mesleki sorumluluğunun maliyeti nasıl suistimal edilir bu bakmak lazım.
Bazı bölgeler baktığımızda bir işletme hizmete giriyor kimi ticari kimi kamu yararına önemli olan bu yatırımın hayata geçmesidir, hemen horoz’un altında yumurta aranmaya koyulurlar ve acaba kaç yumurta var ve bu yumurtaların kaçını koparabilirim düşünce akıllarında fışkırır, yani hizmeti topluma değil benim cebime koyacaksın düşünlerini öne çıkarırlar.
Toplumun Vicdan ve Onuru Her Zaman En Yüksek Mertebede Olması Gerek ve Birinci Vazifemiz Olduğunu Hatırlatmak Adına.
Bütün Dünya Senin Olsun, BİR DOST BİR POST YETER BANA.
